Mijn naam is Ina van Dusschoten-Grootoonk en ik ben geboren en getogen in de gemeente Hardenberg. Ik heb ruim 23 jaar met veel liefde in de kraamzorg gewerkt en in 2008 de overstap gemaakt naar de uitvaartverzorging. In de uitvaartverzorging begeleid ik mensen op kwetsbare en emotionele momenten. Ik ben dan het baken waarop ze kunnen vertrouwen. Daarom heb ik mijn bedrijf La Balise genoemd, wat het Franse woord is voor baken. Het baken staat ook voor het licht waarop stervenden zich kunnen richten. In 2005 heb ik de opleiding gevolgd tot uitvaartverzorger aan de Stivu Stichting Vakopleiding Uitvaartverzorging. Daarnaast ben ik in het bezit van het certificaat Piëteitsvolle verzorging van overledenen.

Doordat ik geen commerciële banden heb met leveranciers kan ik je objectief en onafhankelijk adviseren. Ook als er elders een uitvaartverzekering is afgesloten, kun je een beroep op mij doen. Na het overlijden van je dierbare mag je direct contact opnemen met mij, zodat ik jouw verzekeraar kan bellen voor uitkering van het verzekerde bedrag.

Ik neem de tijd om in rust samen met de nabestaanden de overledene te verzorgen. In overleg regel ik het opbaren, de koeling of Thanatopraxie, en de aangifte van het overlijden.

Ook begeleid ik het organiseren van de uitvaart, het kiezen van de rouwbrieven, bloemen en persoonlijke rituelen.

Na de uitvaart is het voor mij niet voorbij. Als je dat wilt, adviseer ik jou over een passende vorm van grafbedekking. Tevens zorg ik voor een nette, tijdelijke grafmarkering of we kijken samen naar de vele vormen van asbestemming.
Kenmerkend voor mijn werkwijze is dat ik betrokken ben en deskundig. Ik blijf op de achtergrond, maar ben er op het moment dat je me nodig hebt. Op deze wijze kun je als nabestaande op jouw eigen manier afscheid nemen.

Na de uitvaart zal ik af en toe contact met jou opnemen. Ik wil graag weten hoe het verder gaat met jou.

De eerste weken heb je misschien het gevoel dat je wordt geleefd; gaat alles als één grote beweging aan jou voorbij. En daarna, als de storm is gaan liggen, komt de stilte. Stilte waarin het besef groeit dat de ander niet meer lijfelijk bij jou is. Niet meer naast je zit of staat, niet meer met jou praat, eet, wandelt of werkt. De stilte om je heen wordt groter en groter en er komt ruimte voor een palet aan emoties. Jij zet de eerste stappen in jouw integratie van het verdriet en gemis.

Rouwen is niet loslaten. We laten wel iemands lichaam los, maar de rest blijft: de band die jij had en hebt met jouw dierbare is er nog steeds, de herinneringen, voorwerpen, omgeving, kleding. Rouwen is op een andere manier samen zijn.